طبق تعریف استاندارد 4439ASTM-D ، ژئوممبرین یک عایق و یا آستر غشایی مصنوعی است که نفوذپذیری بسیار پایینی داشته و با دیگر مصالح مرتبط با مهندسی ژئوتکنیک به کار می رود که در نتیجه، حرکت مایعات را کنترل می¬کند. ژئوممبرین بعد از ژئوتکستایل دومین گروه بزرگ ژئوسنتتیک است. مهم ترین کاربرد ژئوممبرین در فعالیت های عمرانی مقابله با پدیده تراوش و یا نفوذ آب و سایر مایعات و گازهای سمی و خطرناک در محل های نگهداری آن ها است.
ازکاربردهای عمده ژئوممبران می توان عایق کردن مخازن خاکی و بتنی آب کشاورزی و پرورش آبزیان، پوشش کانال های انتقال آب، عایق فونداسیون مخازن صنعت نفت، گاز، پالایش و پتروشیمی، مخازن صنعت آب و فاضلاب آب بندی سدها، لاگون های صنایع شیمیایی، حوضچه های تبخیر و مخازن ثانویه صنعت نفت، گاز، پالایش و پتروشیمی، لندفیل ها ( مخازن دفن زباله )، حوضچه های گل و آب و دکل های حفاری صنعت نفت و گاز، لندفیل ها و ... اشاره نمود .
ژئوممبرین معمولاً از پلیمر پلی وینیل کلراید (PVC) ساخته می شود. تولید این پلیمرها از سال 1939 شروع شد و کاربردهای گسترده ای پیدا کرد. از دیگر مواد پلاستیکی عمده ای که در ساخت ژئوممبرین استفاده می شود، پلی اتیلن (PE) است که تولید انبوه آن از سال 1943 آغاز شده و کاربرد اولیه آن در صنایع بسته بندی و قالب زنی بوده است. مواد دیگری که در ساخت ژئوممبرین با پلاستیک ها رقابت می کنند، لاستیک ها هستند. اولین ژئوممبرین لاستیکی که برای پوشش حوضچه به کار رفت، از جنس لاستیک باتیل بود که نفوذناپذیری خوبی دارد و از آن در تولید تیوپ لاستیک ماشین ها نیز استفاده می¬شود.
استفاده از ژئوممبرين براي آب بندي كف كانال