پایدارسازی دیوار و شیروانی

امروزه بسیاری از پروژه های عمرانی بر روی دامنه ها و شیروانی ها ساخته می شوند و یا مستعد پذیرش از سمت دامنه ها و شیروانی ها قرار دارند. روش های مختلف پایدارسازی در نقاط مختلف دنیا بر اساس پارامترهای اجتناب از خطر، کاهش نیروی محرک و افزایش نیروی مقاوم صورت می گیرد.

اصلاح هندسی شیب به منظور کاهش نیروهای محرک یا افزایش نیروهای مقاوم، روشی است که به طور متداول جهت افزایش ضریب پایداری دامنه ها و تثبیت زمین لغزش ها به کار می رود. هزینه کم و سهولت اجرا مزیت این روش است. همچنین این روش امکان استفاده از اراضی را بعد از اجرای عملیات و ایجاد چشم اندازی مناسب فرآهم می نماید. روش های مختلف برای اصلاح هندسی عبارتند از: خاک برداری نحوه اصلاح هندسی شیب، برداشت و جایگزینی مصالح لغزشی، کاهش کلی شیب دامنه و مسطح کردن آن با یا بدون ایجاد سکو، باربرداری از دامنه به وسیله حفر ترانشه در بالای شیب و کاهش ارتفاع آن، افزایش وزن پنجه به طریق خاکریزی، لغزش کنترل¬کننده، کند و آکند، باربرداری موضعی در بالای شیروانی، کاهش کلی شیب، تراس بندی، خاکریزی. تعدادی از روش ها به همراه عکس در زیر موجود اند.

زهکشی بدنه توده های لغزنده فقط به منظور خارج ساختن آب اضافی از توده خاک است و به طریق: زهکشی سطحی، زهکشی عمیق، چاه های زهکشی قابل انجام است.

امروزه شیوه های بیولوژیکی جهت پایدارسازی شیب ناپایدار بسیار مورد استفاده است. پوشش گیاهی ضمن اینکه به تنهایی به عنوان یک روش پایدارسازی به کار می رود، می توانند جهت طولای نمودن عمر مفید سایر سازه های فنی مطرح گردند.

این روش ها از نظر عملکرد به دو دسته قال تقسیم بندی هستند:

الف) روش هایی که باعث اعمال نیروهای مقاوم در پنجه توده لغزش می شوند. مانند: دیوار حائل(وزنی، طره ای، با پشت بند، گابیونی، پیش ساخته، نوع Crib، دیافراگمی)، سپری، پرده دیافراگم و مسلح کردن خاک(ژئوتکستایل، ژئوگرید، نوار فلزی، تور سیمی، ریزشمع، میخ-کوبی، انکراژ)

ب) طرح هایی که مقاومت داخلی توده لغزشی را افزایش می دهند. مانند: روش تزریق شیمیایی و بهسازی خاک