تهیه یک نقشه زمین­شناسی مهندسی نیز در این مرحله ملزوم است. مراحل تهیه نقشه­های زمین­شناسی مهندسی را به 3 مرحله می­توان تقسیم کرد:

الف) گردآوری اطلاعات:

 انتخاب اطلاعات مناسب از میان انبوه داده­هایی که ممکن است در دسترس باشد باید با دقت انجام شود. به این منظور پیشنهاد می­شود که گردآوری اطلاعات از منابع در دسترس با توجه به هدف بررسی­ها و همچنین مشخصات پروژه در دست اقدام انجام شود. مراجع اصلی جهت کسب اطلاعات مناسب عبارتند از: انواع نقشه­ های زمین­شناسی و آب­شناسی که اغلب با گزارش­هایی همراه­اند، گزارش پروژه­های اجرا شده در منطقه، چاه­های آب و حفاری­های مربوط به  طرح­های عمرانی و معادن روباز، همه و همه می­توانند اطلاعاتی در مورد زمین­شناسی و گاه ویژگی­های مهندسی مصالح و نحوه توزیع و پراکندگی آن­ها به دست دهند. در جمع­آوری این اطلاعات می­توان از منابع زیر استفاده نمود:

نقشه ­های زمین­شناسی، نقشه ­های توپوگرافی، تصاویر فضایی

لازم به ذکر است تصاویر فضایی توسط سنجنده­های مستقر در ماهواره­ها و ایستگاه­های فضایی تهیه می­شود. متاسفانه در کشور ما به دلیل قطع آبونمان و عدم دریافت منظم تصاویر فضایی در سال­های اخیر، می­توان از عکسبرداری هوایی، عکسبرداری حرارتی، رادارهای هوابرد و ژئوفیزیک هوابرد که از دیگر روش­های دورسنجی هستند استفاده نمود.

ب) تهیه نقشه­ های زمین ­شناسی مقدماتی:

 داده­ های گردآوری شده مناسب از منابع مختلف و اطلاعات کسب شده از نقشه­های زمین­شناسی، نقشه ­های توپوگرافی، تصاویر هوایی را می­توان در نوع خاصی از نقشه به نام زمین­شناسی مهندسی گردآوری نمود. این نقشه­ها که با پیشرفت بررسی­ها تکمیل می­شود، می­توانند در موار زیر مفید واقع شوند:

1) در شرایطی که وضعیت محل انتخاب شده مخاطره آمیز است  بتوان از آن صرف نظر کرد

2) وقتی که لازم است تا سازه در نقطه­ای قرار داده شود که شرایط نامناسب به حداقل کاهش یابد

3) برای کسب اطلاعات عمومی در مورد پی و حفاری

4) برای به دست آوردن داده­های لازم جهت طراحی شبکه اکتشافات زیرزمینی

به طورکلی یک نقشه زمین­شناسی مهندسی باید بتواند اطلاعاتی در مورد همه یا بخشی از موارد زیر ارائه نماید:

الف) اطلاعات واقعی و قابل استفاده در فعالیت­های عمرانی مختلف همچون برنامه­ریزی منطقه­ای، انتخاب محل سازه و مناسب­ترین روش احداث آن و بهره­برداری از معادن را فراهم کند.

ب) تغییرات منفی را که ممکن است بر اثر اجرای طرح پیشنهاد شده در وضعیت زمین حاصل شود، پیش­بینی نموده و توصیه­ های لازم را برای پیشگیری ارائه نمود.

ج) اطلاعات را به گونه­ای نمایش دهد که برای متخصصانی که لزوما زمین­شناس نیستند نیز به راحتی قابل استفاده باشد.

مجموعه ویژگی­های زمین­شناسی را که می­توان بر روی نقشه­های زمین­شناسی مهندسی نشان داد عبارت است از: مصالح زمین­شناسی، شرایط آب­های سطحی و زیرزمینی، اشکال ناهمواری­های سطح زمین و بالاخره فرآیند­های مخرب زمین­شناسی. دشواری اصلی در تهیه نقشه­ ی زمین­شناسی مهندسی گزینش آن دسته از ویژگی ­های سنگ و خاک است که با خواص فیزیکی آن­ها پیوند نزدیک داشته باشد.

یک نقشه زمین­شناسی جامع می­تواند اطلاعاتی را به صورت زون­بندی شده ارائه نماید. این زون­ها محدوده­هایی از نقشه را که از نظر زمین­شناسی مهندسی تقریبا همگن­اند، مشخص می­سازند. درجه همگنی و دقت هر واحد زون­بندی شده بستگی به مقیاس نقشه و هدف از تهیه آن دارد. مثلاً در نقشه­های با مقیاس بزرگتر، زون­ها بر پایه برآورد یکنواختی آرایش ساخت­ها و ترکیب واحدهای سنگ و خاک، شرایط آب­زمین­شناسی و فرآیندهای زمین پویایی انتخاب می­شود.

ج) عملیات شناسایی صحرایی:

به طور همزمان یا پس از آن­که نقشه زمین­شناسی مهندسی مقدماتی تهیه گردید بایستی منطقه موردنظر توسط فردی خبره مورد بازدید قرار گیرد. به این وسیله اطلاعات مستقیمی از وضعیت زمین­شناسی، امکان رساندن وسایل  اکتشافی، وضعیت سازه­ها و تاسیسات موجود و شرایط بالقوه خطرناک به دست می­آید.

د) نقشه زمین­شناسی مهندسی نهایی:

اطلاعاتی را که در طی عملیات شناسایی صحرایی گردآوری می­شود قبل از هر چیزی برای تکمیل نقشه زمین­شناسی مهندسی اولیه به کار برده می­شود تا نسخه نهایی آن آماده گردد. جدول زیر طبقه­بندی نقشه­های زمین­شناسی مهندسی را بیان می­کند.