پایدار سازی دیواره گود و شیروانی
امروزه بسیاری از پروژههای عمرانی بر روی دامنهها و شیروانیها ساخته میشوند و یا مستعد پذیرش از سمت دامنهها و شیروانیها قرار دارند. روشهای مختلف پایدارسازی در نقاط مختلف دنیا بر اساس پارامترهای اجتناب از خطر، کاهش نیروی محرک و افزایش نیروی مقاوم صورت میگیرد.
1- اصلاح هندسی شیروانی: اصلاح هندسی شیب به منظور کاهش نیروهای محرک یا افزایش نیروهای مقاوم، روشی است که به طور متداول جهت افزایش ضریب پایداری دامنهها و تثبیت زمینلغزشها به کار میرود. هزینه کم و سهولت اجرا مزیت این روش است. همچنین این روش امکان استفاده از اراضی را بعد از اجرای عملیات و ایجاد چشماندازی مناسب فرآهم مینماید. روشهای مختلف برای اصلاح هندسی عبارتند از: خاکبرداری نحوه اصلاح هندسی شیب، برداشت و جایگزینی مصالح لغزشی، کاهش کلی شیب دامنه و مسطح کردن آن با یا بدون ایجاد سکو، باربرداری از دامنه به وسیله حفر ترانشه در بالای شیب و کاهش ارتفاع آن، افزایش وزن پنجه به طریق خاکریزی، لغزش کنترلکننده، کند و آکند، باربرداری موضعی در بالای شیروانی، کاهش کلی شیب، تراسبندی، خاکریزی. تعدادی از روشها به همراه عکس در زیر موجوداند.
2- زهکشی: زهکشی بدنه تودههای لغزنده فقط به منظور خارج ساختن آب اضافی از توده خاک است و به طریق: زهکشی سطحی، زهکشی عمیق، چاههای زهکشی قابل انجام است.
3- پایدارسازی به روش بایو مهندسی: امروزه شیوههای بیولوژیکی جهت پایدارسازی شیب ناپایدار بسیار مورد استفاده است. پوشش گیاهی ضمن اینکه به تنهایی به عنوان یک روش پایدارسازی به کار میرود، میتوانند جهت طولای نمودن عمر مفید سایر سازههای فنی مطرح گردند.
4- پایدارسازی مکانیکی: این روشها از نظر عملکرد به دو دسته قال تقسیمبندی هستند: