شمع­های دور از ساحل اغلب در پایه­های جکت­ها اجرا می­شوند و به علت بالا بودن بارهای وارده، طول­های زیادی داشته و از ظرفیت باربری بالایی برخوردار می­باشند. طول زیاد این شمع­ها در برخی از پروژه­ها منجر به بروز مشکلات در حین عملیات کوبش و در آن­ها پدیده پس­زدگی شمع رخ داده است. این مشکلات اجرایی از یک طرف و هزینه­های بالای توقف عملیات کوبش این دسته شمع­ها، لزوم انجام مطالعات در زمینه فرورفت این گروه از شمع­ها را دوچندان می­کند. با استفاده از SRD می­توان تخمینی  نسبت به تعداد ضربه فرورفت در اعماق مختلف بدست آورد. در واقع پارامتر SRD یکی از ورودی­های  نرم­افزار GRLWEAP می­باشد که برای محاسبه آن دو روش وجود دارد:

• روش استیونس: وی در سال 1982 این مقاومت را برای خاک­های رس سخت، ماسه­سخت و سنگ بدست آورد. ایشان روابط خود را برای دو حالت رفتاری شمع مربوط به شرایط Plug  و Unplug ارائه نمود که در هر کدام یک حد بالایی و پایینی در نظر گرفته شده است. حد پایینی برای حالت اجرای معمولی و حد بالایی برای حالتی است که وقفه­ای در عملیات شمع­کوبی ایجاد شده باشد. ماکزیمم دو حالت Plug  و Unplug به عنوان SRD در نظر گرفته می­شود. ضمن اینکه در خاک چسبنده یک ضریب اصلاحی در مقاومت جدار ضرب می­شود.
• روش کلیات: ایده در نظر گرفتن اثرات خستگی اصطکاکی (Friction Fatigue) اولین بار توسط پچ در سال 1990 مطرح شد. بعد از آن کلیات در سال 1993 کارهای پچ را ادامه داد و شمع را در طول خود به دو قسمت تقسیم کرد و برای هر کدام یک ضریب اصلاحی جداگانه در نظر گرفت.